دختر گلم آیدا

سلام پدر عزیزم... حال همه ما خوب است خوب.. اما تو باور نکن.. دلمان برای دیدارت تنگ است تنگ.. یادت را به شمعدانی ها پیوند زده ام.. هیچ گاه زرد نخواهند شد.. همیشه سبز است سبز.. همیشه پر گل.. گلدانی از یادت.. خاطراتت.. حرفهایت.. نگاهت.. صدای خنده هایت بر طاقچه خیالم است..چه مهربان بودی.. یادت گرامی.. روحت شاد.. دوستت دارم!       ...

پدرم  در دلم از داغ تو غوغاست هنوز غم فقدان تو پنهان به دل ماست هنوز گر چه ناگه به دل خاک سیه آسودی هر کجا می نگرم ، روی تو پیداست هنوز       ...

ای دریغا راد مرد لطف و رحمت درگذشت اسوه صبروتلاش و کار وهمت در گذشت او که با عشق رضا ،قلبش به سینه می تپید گشت تسلیم رضا ، او با رضایت درگذشت       ...

رفتی ای جان پدر ، اما مقامت ماندنی ست لب فرو بستی ، ولی شور کلامت ماندنی ست ز ادمی باقی نماند در جهان جز نام نیک در میان ما همیشه ، زنده نامت ماندنی ست     ...

با کدوم رنگ سیاهی میشه تو عزات سهیم شد با کدوم حرف تسلی میشه باز مثل قديم شد با کدوم گريه زاري ميشه از ياد تو رد شد با چه درسي ميشه بي تو زنده بودن رو بلد شد باورم نميشه نيستي باورم نميشه رفتي اما باور كن هميشه توي قلب من نشستي توكه نيستي خاليه جات توي هر لحظه و هرجا از تو عكس وخاطراتت مونده يادگاري اينجا كاش ميشد يه بار ديگه ببينم تو رو كنارم تا بتونم بدي هامو از دلت بيرون بيارم كلي حرفاي نگفته مونده پشت بغض چشمام ديگه گريه چاره ساز نيست بي تو دنيارو نميخوام       ...

بشنو ای دوست ، کز مرگ حذر نیست که نیست غیر تسلیم و رضا چاره دگر نیست که نیست مرگ یاران همه سخت است عزیزان ، اما ماتمی سخت تر از مرگ پدر نیست که نیست     ...

پدرم چشمی پر از آئینه داشت با نجابت الفتی دیرینه داشت پشت پرچین نگاهش ،عکس صبح تا همیشه ، یک دل بی کینه داشت     ...

من دوباره ولی با تاخیر امدم ببخشید که اینهمه تاخیر داشتم خدا به هیچ دلی غم نده که غمناک امدم پدرم هفته گذشته فوت کرد بعد از چهار وپنج ماه دوندگی و مبارزه با بیماری بلاخره تسلیم شد . دخترم وضعیت روحی مناسبی نداشت طفلی با این سن کم خیلی اذیت شد محیط خونه پر از استرس و نارحتی بود من هم نای امدن نداشتم ولی امدم به خاطر دوستان عزیزی که اظهار همدردی کرده بودن امدم تشکر کنم من و ایدا فراموشتان نکرده بودیم ما همیشه به یادتان هستیم و دوستتان خواهیم داشت

چه سخت است از صبر گفتن و دلجویی دادن وقتی که لحظه هایت همیشه با درد آمیخته شده است. چه سخت است امید بستن به فرداهای دور از انتظار وقتی که تنها، درد مرهم زخم هایت باشد. میدانم چقدر سخت است وقتی صبرت را به ازای روزها تحمل رنج از دست می دهی و میدانم چه سخت است وقتی ناله های لحظه های تنهاییت را با شانه های بی کسی شب تقسیم می کنی تا حرمت اشک های پاکت را مقابل هر کس نشکنی. آری، چه سخت است موعظه وقتی که هیچکس دردت را نمی فهمد و هیچکس نمی تواند تسکین دهنده دل خرابت باشد...                             نمی دانم چه ...