آرام بخواب پسرکم

آرام بخواب پسرکم؛ در آغوش ماسه‌های نرم

ساحل؛ فارغ از هیاهوهای جنگ و وحشت و گرسنگی و آوارگی.

آرام بخواب فرزندم؛ که در این ظلمتکده و

در دوران مرگ انسانیت، جایی برای خنده های کودکانه تو نیست.

آرام بخواب نور دیده ام، که سهم تو از

این دنیا ،در ادبیات پرطمطراق و دیپلماتیک امروزی، چیزی جز مرگ نیست.

آرام بخواب دلبندم، آسوده از این که نام

تو در هیچ کدام از سازمانهای حقوق بشر و حقوق کودکان به ثبت نرسیده است.

همانگونه که نام کودکان قربانی در غزه، یمن، لبنان و عراق نیز هرگز ثبت نمی شود.

آرام بخواب طفلکم؛ مثل همه شب‌هایی که

مادر برایت لالایی می‌خواند و تو در آغوشش،مژگان مشکی و بلندت را آهسته بر هم

می‌گذاشتی و با تکان های شیرین او در دریای خواب های زیبا غرق می‌شدی.

آرام بخواب عزیزکم؛ به یاد آخرین بوسه ای

که ماه بر روی گاهواره دریا بر گونه ات زد و اشک از چشمان وحشت زده ات گرفت و تو

چه نرم بر این بستر غلطان به خواب ابدی فرو رفتی.

آرام بخواب دردانه ام؛ که لالایی امواج دریا صدای لالایی همه مادران

زمین بود؛و نرمی آب ،دستان نوازشگری که موهای زیبایت را نوازش کردند تا تو آغوش گم کرده مادرت را بهانه نکنی.

آرام بخواب نازدانه ام؛ که چندین روز است

به یاد تو و با دیدن کودکم که در آغوشم به خواب میرود؛ چشمهایم عجیب بارانیست.

آرام بخواب عروسکم؛ و بدان که بدن نحیف و رنج دیده تو ،خود یک دنیا حرف برای گفتن دارد

و هشداری است برای همه آنهایی که می بینند درندگان جهان چگونه سرخوشانه  برجام های شرابشان تلنگر میزنند تا برجانمان شوند.

آرام بخواب نازنینم؛ و بدان در آینده ای

نه چندان دور، انتقام مظلومیت تو و همه بچه هایمان را با ظهور مهربانترین پدر دنیا خواهیم گرفت.

روزی که دیگر هیچ کودکی از آغوش مادرش به ستم جدا نخواهد شد و هیچ بمبی خواب شیرین مادران و کودکان را ابدی نخواهد کرد.

روزی که دیگر هیچ دریایی گهواره مرگ کودکان بیگناه نخواهد شد و هیچ کودکی در محاصره از رنج گرسنگی جان نخواهد داد.

روزی که دنیای آکنده از ظلم و ستم ، پر از لطف و عطوفت خواهد شد.

آرام بخواب ای آرام جانم؛ که تسلای دل داغدارم آرامشی است که تو در آغوش پر مهر الهی داری.